Cadeauzoon

Lieve Walter,

Toen ik zo'n twaalf jaar geleden mijn man leerde kennen, kreeg ik jou erbij, een 'cadeauzoon' zoals een vriendin van mij dat zo mooi betitelde. Je was toen tien jaar. Ik herinner me je gezichtje toen we je ophaalden van scouting. Je vond het daar helemaal niet leuk. Het vertederde me, zoals je verontwaardigd kon zijn over iets en daar luid en duidelijk blijk van gaf. 
Op een avond vroeg je aan mij: ben jij mijn stiefmoeder? 
Hoe kom je daar zo bij?
Nou, dat zei een jongetje op school.
Nee hoor, ik ben je stiefmoeder niet. Je hebt al een moeder.

Maar wat was ik dan wel?
Eerlijk, ik weet het antwoord nog steeds niet.
Gelukkig noemde je je ouders al van kleins af aan bij hun voornaam, wat het voor mij makkelijker maakte. 
Er zijn er ook niet echt titels uitgevonden voor nieuwe verbanden in nieuwe relaties. 
Wij kregen zo een rol in elkaars leven, waarvan Lex, je vader, steeds het verbindende middelpunt was.
Soms maakten jij en ik lol en soms werden we gek van elkaar. Zeker toen jij in de puberteit kwam en ik wat later in de overgang, hebben we veel ruzie gemaakt. Het is absoluut een kwaliteit dat jij mij binnen drie seconden van kalm en verstandig tot woest en stomend-tot-aan-het-plafond wist te krijgen. Ondanks al mijn voornemens dat toch echt niet meer te laten gebeuren! Kennelijk hebben onze energieën dat grote vermogen.
Het is gek, maar vaak dacht ik: waarom kan ik niet wat makkelijker zijn, waarom trek ik het me zo aan?
Dat het een onderdeel is van het innerlijk groeiproces, dat leven heet, daar kwam ik pas veel later achter.

Nu ben je precies vandaag 22 jaar. Wat is de tijd omgevlogen. Je bent een volwassen jongeman, woont op jezelf en bent dit jaar shiatsu gaan studeren, een opleiding die ik ook gedaan heb. Dat vind ik heel bijzonder. Ik zie dat je op de goede weg bent, qua groei, dat je veel nadenkt over het leven en meer 'hier' bent dan voorheen. Je toont ook een socialer gezicht, dat vind ik erg fijn. Je hebt gebroken met een gewoonte die niet goed voor jou was. Uit jezelf. Knap! 
Je beschikt over doorzettingsvermogen, welwillendheid naar andere mensen en bent niet te beroerd om een handje te helpen. 
Je ziet er leuk uit. Je weet dat ik vooral je wenkbrauwen erg mooi vind.

Tot slot een herinnering die ik koester uit die eerste tijd dat wij elkaar kenden:
We waren, met ons drieën, bij de Zwiepse Molen. Er was een bruggetje over het water dat wegens loslopende dieren afgesloten was met een klaphekje. Jij kwam ertussen met je pink. Ik stond achter je toen het gebeurde, boog me gelijk om je heen, want je brulde, en ik nam instinctief dat gekwelde pinkje in mijn mond. Zo liepen we samen naar Lex, die verderop wat zat te drinken. Ik droeg jou aan hem over en zei dat ik voor ijs zou gaan zorgen. Binnen kreeg ik van de bediening een flinke plastic zak met ijsblokjes. Dat zou de pijn verminderen en ook zwelling tegengaan.
Lex vertelde mij later op die dag dat toen ik binnen was, jij tegen hem gezegd had: als jij toch gaat trouwen met een nieuwe vrouw, zou ik mij geen betere kunnen wensen dan Carien. Dat vond ik zo lief!

Straks ga ik naar je verjaardag, leuk.

Het compliment is voor jou vandaag.