Hij heeft een heerlijke warme binnenvoering en een geheim vakje in een zijnaad.
Sterk en stoer.
Maar wat nu...
ik hoor een zacht "plop" op de vloer en het lipje van de rits valt er achteraan.
Hoe ik ook zoek en voel, het plopje schijnt voorgoed kwijt te zijn. Het lipje niet.
Bij iedere ritsbeweging moet ik nu inhaken. Los lipje. Pruillipje.
Mama!
Geef maar eens hier, dat varkentje gaan we wassen.
Moeder bestudeert de runner. Hm, misschien een draadje eromheen.
Dat doen we. Voorlopig lijkt het te houden.
Maar, zegt ze, nu moeten we het nog zekeren.
Hier, een drupje secondenlijm.
Onwrikbaar blijft het lipje nu zitten en valt niet meer uit de sluiting.
Mama, het compliment van vandaag is voor jou. En nogmaals bedankt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten