Met je vingers voel je waar het begin is.
En dan begint het avontuur.
Beetje voor beetje bewandel je een pad dat slingert, terug lijkt te gaan, afbuigt en kronkelt.
Soms zijn de trajecten eindeloos lang, dan weer kort en bochtig.
Je hebt de neiging mee te willen kijken bij een vermeend obstakel.
Laat je vingers nou eens het werk doen, dat kunnen ze best. Alleen maar op gevoel!
En dan opeens, als je net denkt, dit duurt zo lang, ben je in het hart beland.
Wat gaaf! Wow, ik ben er!
De weg terug voelt net zo spannend.
Het voelt als het mentaal uitwerken van een idee. Oké, het is een goed idee, maar hoe nu verder?
Je komt van alles tegen, tegelijkertijd is er niets te zien.
Dit avontuur vind je niet in een pretpark. Je hoeft er niet voor in de rij te staan, laat staan in een file op een hete zomerdag.
Sophia Konings heeft hem in opdracht gemaakt: een vingerlabyrint. En dat heeft ze erg goed gedaan.
Sophia, we zijn er nog altijd erg blij mee en het is een sieraad in huis, dus hierbij de complimenten voor je werk!
Meer over Labyrinten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten