Gemiddeld win ik zeven van de tien potjes.
Soms speel ik tegen mensen die er ook goed in zijn.
De één laat je alle hoeken van het speelveld zien met mooie vondsten, de ander is een briljante vakkenvuller.
Een aantal heb ik toegevoegd aan het lijstje met 'friends', gewaardeerde opponenten.
Ik vind het niet erg om te verliezen, over het algemeen.
Vandaag speelde ik weer eens tegen iemand die ik Sjonnie zal noemen. Ik stond steeds zo'n twintig, dertig punten voor en de letters raakten bijna op. Er waren nog zo'n elf letters over en de Q, de gevreesde letter, goed voor tien punten, maar lastig te spelen in een overvol veld, was nog niet voorbijgekomen.
Tegen het einde ging Sjonnie 'swappen'. Dit betekent dat je letters van je digitale plankje omruilt in de hoop dat je er iets beters voor terugkrijgt.
In de beurt erna kreeg ik die Q.
"Heb jij de Q geswapt?", typte ik, want je kunt tijdens het spel met elkaar communiceren.
"Ach, heb jij 'm? ;-))" kreeg ik terug.
Wat vals, dacht ik.
Tot mijn grote vreugde kon ik de Q toch nog kwijt en won ik. Lekker puh, dacht ik.
Een van de meest geduchte tegenspelers is Y.
Hij kan zeer slecht tegen zijn verlies, maar hij haalt geen trucjes uit, zoals Sjonnie.
Vanavond nodigde hij me uit om een potje te spelen, want sinds het nieuwe jaar stond het 2-1 voor mij en daar moest hoognodig verandering in komen.
Al snel in het spel kon ik tijdens een beurt al mijn letters kwijt. Dat levert je vijftig extra punten op. De voorsprong was meteen erg groot en hij berichtte mij:
"Nou, leef je maar uit. Ik zal de beker helemaal leegdrinken. Chagrijnig, grrr."
Toch kwam Y nog aardig terug, maar uiteindelijk won ik met 445 tegen 412 punten.
"Gefeliciteerd dan maar" schreef hij, met een emoticon erbij van een vertwijfeld gezichtje.
"Dank je wel, sportief!" schreef ik terug.
En dat vond ik ook echt. Iemand die een overwinnaar de hand kan schudden, lijdt in wezen geen verlies.
Het compliment van vandaag is voor sportiviteit in het algemeen en voor Y in het bijzonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten